lunes, 7 de febrero de 2011

DESHIDRATACIÓN O FATIGA

Llegar pasado de forma, cansancio, exceso de confianza, ambición injustificada, falta de descanso, temporada demasiado larga, falta de planificación, error de estrategia, proceso vírico latente,espiral psicológica negativa durante la competición, presión competitiva ...

A día de hoy navego en un mar de dudas. Lo de ayer tiene que tener una explicación o seguramente varias razones se escondan detrás. No cabe duda que el rendimiento no fue el esperado ni el planificado. Podría no darle más importancia y obviar lo sucedido. Prefiero intentar buscar respuestas y tratar de aprender de lo ocurrido.

Habría que diferenciar entre factores externos e internos. Del mismo modo hay que tener en cuenta los datos del día de ayer pero también los antecedentes. En el proceso de conocerse a sí mismo muchas veces dudamos de los datos con que contamos. El término sensaciones es tan vago como ambiguo y a menudo el factor psicológico juega un papel determinante. A menudo negamos la evidencia y buscamos refugio en aquello que más nos interesa. Cuesta reconocer los errores y admitir el fracaso o asumir que se han hecho mal las cosas. De hecho nunca lo sabremos a ciencia cierta y a toro pasado seguramente las cosas se vean más claras. De lo que se trata es de no tropezar en la misma piedra.

Lo que más me interesa es concluir que lo de ayer fue algo puntual, algo momentáneo, esporádico. Deshidratación por falta de agua o isotónica en las horas previas. Las pulsaciones anormalmente altas tan pronto, los restos de sal al finalizar, sudoración excesiva, disminución rápida del rendimiento en carrera ...

El segundo diagnóstico iría en relación a la fatiga precompetitiva. Las sesiones de martes y jueves apuntaban una buena puesta a punto, pero quizá fueron sesiones excesivas con un 5000 a 3'37 y un 10x400 a 3'27'' o el 8x1000 a 3'42'' viniendo del piramidal del sábado anterior. Salir en la carrera a 3'30'' fue demasiado ambicioso o irreal? La semana anterior con un proceso vírico con diagnóstico de faringitis me obligó a estar parado durante 4 días seguidos. Fue descanso suficiente? Resulta evidente apreciar un estado de cansancio? Todos percibimos con facilidad cuando nos encontramos cansados, sin ganas, con dolores, con molestias ... habría que distinguir entre cansancio muscular y fatiga que yo llamaría orgánica. La primera es fácil de apreciar incluso intuitiva. La segunda es más compleja y a menudo se esconde detrás de procesos gripales, costipados, virus y demás que inciden de forma directa en el rendimiento. Si bien es verdad que una vez acabada la faringitis con paracetamol y ibuprofeno la mocosidad duró varios días así como la dificultad respiratoria aparejada. Pero martes y jueves entrené bién. Viernes y sábado descansé, sólo 1h tranquila el viernes al mediodía en bici de carretera. No me encontraba cansado ni falto de fuerzas. Sí preocupado por esos restos de mocosidad y resfriado, pero cuántas veces hemos obtenido buenos resultados sin estar al 100%?

La tercera opción sería más preocupante e iría en relación a una mala planificación de la temporada. Pasado de forma? demasiadas semanas de carga? poco descanso entre una temporada y otra? Pocos entrenos cruzados? Demasiada calidad? Falta de asimilación? Pocas sesiones de descarga? Poco trabajo en el gimnasio? Falta de sesiones con desnivel? Esto ya me gusta menos. Esto supondría empezar a cargarse el castillo de naipes y no me gusta un pelo. Pero también hay que tenerlo en cuenta.

Y digo yo, cómo es que le estoy dando tantas vueltas a todo esto sin en definitiva la marca me importa un comino? Pues seguramente no pueda renunciar a los dictados objetivos de los tiempos por kilómetro y tenga que admitir que soy una víctima más del cronómetro. En realidad me preocupa más tenerme que replantear tantas cosas o incluso poner en duda una forma de hacer las cosas, mi forma de entender todo esto. Sea como fuere le doy a todo esto la importancia relativa que tiene sin ir más allá. Tengo claro que forma parte de lo que es una afición sin que me quite el sueño en demasía. Claro que quiero hacer bien las cosas y obtener siempre los resultados proporcionados al esfuerzo empleado. Por un lado me sentía ayer no correspondido por el trabajo realizado, pero seguramente hay factores tanto intrínsecos como extrínsecos que determinan que las cosas ocurran como ocurren.

Al final creo que la respuesta está en una combinación de todos los factores apuntados. Nadie puede saber a ciencia cierta si fue una cosa u otra. Ni yo mismo con lo que yo sentí antes, durante y después pondría la mano en el fuego por algún motivo en particular. Sólo con la perspectiva del tiempo y con lo que siga ocurriendo se podrá hacer un balance más objetivo. De momento se dibujan varias alternativas para confirmar o no los datos aportados. Veremos a ver cómo se desenvuelven los acontecimientos. De momento hoy a 4kms de rodaje a 5' km para ver cómo están las piernas y sobretodo cómo está el organismo, estiramientos, proteínas y mucha agua. Cansado no me siento, fatigado tampoco, ilusionado seguro, motivado también. Esto continúa, aquí no se detiene nada. Otra cosa es que haya que disminuir el ritmo o recuperarse, o poner las cosas en su sitio,probar en Gavá o centrarse en la maratón, o ver sólo Niza ... ya veremos, día a día. Sólo el presente es quien puede dar contenido a todo esto. Mañana cita nocturna de btt seguro. Veremos si running a les Fonts por la tarde. No monto una encuesta ni votaciones pero cada uno de nosotros sería capaz de dar respuestas distintas. Es la gracia de esto, al final todos opinamos y juzgamos bajo el manto de la propia experiencia, de los conocimientos propios. Al final de lo que se trata es que aprendamos los unos de los otros. Por eso comparto estas sensaciones.

3 comentarios:

  1. Muy buenas reflexiones Isma, pero los periodos de carga tiene esto, que llegas cansado y compites en un estado de carencia total, ya que el objetivo final es la maratón.
    Yo no me preocuparía, vas por buen camino y si te apetece hacer Gava a tope pues es tu filosofía, pero siempre con la cabeza y quitando muchos entrenos de calidad que te quedan por hacer, es decir, esta semana descansa y gava el domingo.
    Un abrazo y a seguir, que esto sólo acaba de comenzar.

    ResponderEliminar
  2. Si nos centramos en marca o en una prueba, dia D hora H, es muy arriesgado. Si no sale aquello para lo que has trabajado tanto, ¿qué?, lo tiramos todo al traste??. El dia D hora H puedes tener diarrea, faringitis o salir un día de perros. Lo que queremos es ir creciendo, a veces el resultado merecido no sale el día que nosotros queremos, demasiado factores escapan a nuestro control. Sólo hace falta ver cómo afronta cada uno los días previos a una competición, si hubiera una formula mágica y segura todos acertaríamos. Para mi lo importante es la tendencia, en tu caso claramente ascendente (ojo que llegara el día que no lo sea,ley de vida). Creo que el trabajo está bien hecho y bien disfrutado. Por mi parte, voy por la maratón, pero si el 6 de marzo no sale como creo que me merezco, pues nada, lo importante será que a la semana siguiente estaré corriendo mucho más suelto y más rápido que antes de empezar la preparación, y eso lo disfrutaré todo el año. Otra opción es que si no sale bien le pidamos responsabilidades y daños morales a Pepe por su Pepeplan, je, je, je.
    Pablo.

    ResponderEliminar
  3. Això no és res ISMA!! 2 dies i estaràs a tope!! jo si que vaig pillar un globo immens diumenge! encara vaig marejat! apretant a tope i 110 pulsacions de màxima i un mal de cames.. jajaja! tu estàs fet un makinón!! els teus ritmes corrent ja se m'escapen!!!

    ResponderEliminar